Ode aan het werk van Victoria Kloek

Stadhuis Museum Zierikzee

Begin 2017 werd ik naar aanleiding van het overlijden van Victoria Kloek benaderd door het Stadhuis Museum van Zierikzee, waar zij woonde. In het najaar was een tentoonstelling daar gepland van haar werk en het idee was om een korte film te maken met haar werk, en één van mijn liedjes: Juste des choses, over wat we zo moeilijk kunnen vinden om uit te spreken.

Ode aan het werk van Victoria Kloek

Hoewel Victoria pas sinds kort een rol was gaan spelen in mijn leven, was één ding me onmiddellijk opgevallen. De tegenstrijdigheid die leek te bestaan tussen haar verschijning en dat wat ze via haar schilderijen uitte. Victoria Kloek was bij de buitenwereld eerder bekend om haar vechtlust dan om haar meegaandheid. Ze had lak aan conventies en leek zich niet aan te willen passen. Ze leek eerder confronterend openhartig dan tactvol of bereid om concessies te doen. Toch getuigen haar schilderijen van een diepzinnig en kwetsbaar innerlijk leven.

Waar Victoria over kon komen als een warmbloedige extraverte, voor sommigen wellicht exuberante, hartelijke vrouw, zijn haar verstilde en ingetogen schilderijen bijna mystiek. En op de achterzijde van haar schilderijen schreef zij woorden, waarvan we ons achteraf kunnen afvragen wat ze ermee heeft bedoeld.

Het onuitgesprokene

De film die ik in samenwerking met Nathalie Alonso Casale heb gemaakt, is een vrije interpretatie van de tegengestelde krachten in Victoria. Juste des choses qui ne se disent pas. Er zijn van die onuitgesproken dingen, die te moeilijk, of te pijnlijk zijn. Soms schieten woorden te kort en maken abstracte beelden misschien precies datgene zichtbaar wat tussen de kunstenaar en zijn eigen gevoel in staat. Welk deel van haar gevoelswereld heeft Victoria met haar schilderijen willen uiten? Wat zit er verborgen achter de lucht en het water die zonder horizon in elkaar overlopen? Achter het in het grijs en blauw verborgen kleurenspel dat zich verhoudt tot een enkele, eenzame meerpaal? Zijn de zeeschilderijen een poging om een vrij huwelijk tot stand te brengen tussen de zachte tinten, gevoelige schakeringen en de woeste bewegingen van het water en de lucht?

De film is gemaakt in opdracht van en met financiële steun van het Stadhuismuseum Zierikzee. De video wordt tentoongesteld in het museum tijdens de expositie “Tintelend Licht – het leven van Victoria Kloek weerspiegeld“, 16 december 2017 – 18 maart 2018.

Voor meer informatie over Victoria Kloek, zie haar website www.victoriakloek.nl

Juste des choses – een ode aan het werk van Victoria Kloek Videoclip

Jij bent prachtig, maar geen woord zeg ik over je schoonheid
Overweldigend ben jij, en toch krijg ik het niet over mijn lippen 
Over jouw geest spreek ik spaarzame woorden
Aan de indruk die jij op me maakt is alleen al de gedachte teveel

Het ligt niet aan jou, het ligt niet aan jou
Maar er zijn van die onuitgesproken dingen

Jij bent adembenemend, en toch vrees ik om daaraan toe te geven
Verblindend ben jij, maar ik ben te bang om te spreken
Jij bent verrukkelijk, terwijl ik jou dat niet kan tonen
Mijn muze ben jij, maar jouw aanzicht doet mij verstommen

Reacties zijn gesloten.